gl/l (1069)
رفتار کودک: والدین چه کارهایی می توانند انجام دهند تا رفتار کودک خود را تغییر دهند
1- رفتار عادی برای یک کودک چیست؟
رفتار عادی در بچه ها، به من آنها ، شخصیت و رشد فیزیکی و عاطفی آنها بستگی دارد. رفتار کودک چنانچه مغایر با انتظارات خانواده باشد ویا اگر آشوب طلبانه باشد، ممکن است یک مشکل به شمار رود. رفتار عادی یا خوب ، معمولاَ از طریق اینکه آیا از نظر اجتماعی ، فرهنگی رشدی ، مناسب است یا نه ، شناخته می شود . دانستن این که در هر سنی ، چه توقعی از فرزندان خود داشته باشید ، به شما کمک می کند که تصمیم بگیرید آیا رفتار کودکتان عادی هست یا نه.
1-1- چه کاری می توانم انجام دهم تا رفتار کودکم را تغییر دهم؟
بچه ها تمایل دارند که رفتاری را که تشویق شده است ، ادامه دهند و رفتاری را که نادیده گرفته شده ، انجام ندهند. ثبات در عکس العمل شما به یک رفتار بسیار مهم است، چرا که جایزه دادن و تشویق و تنبیه کردن یک رفتار، در زمانهای مختلف ،کودک شما را سر در گم می کند. هنگامی که رفتار کودک شما یک مسئله و مشکل است ، سه حق انتخاب دارید:
تصمیم بگیرید که این رفتار یک مشکل نیست، چرا که با مرحلۀ رشد و سن کودک مناسبت دارد.
سعی کنید این رفتار را، چه از طریق نادیده گیری ، چه از طریق تنبیه ، متوقف سازید.
رفتاری را که خودتان ترجیح می دهید معرفی کنید و از طریق تشویق آن ، رفتار را استحکام بخشید.
2-1 -چگونه بد رفتاری را متوقف کنیم؟
بهترین روش برای توقف یک رفتار ناخواسته ، نا دیده گرفتن آن است. این روش برای مدتی سودمند است.
هنگامی که می خواهید رفتاری را فوراَ متوقف کنید، می توانید از روش وقت استراحت( Tim- out ) استفاده کنید.
3-1- چگونه از روش وقت استراحت استفاده کنیم؟
زمان رفتارهایی را که منجربه روش وقت استراحت می شود را تعیین کنید- معمولاَ بد عقی( نحسی ) یا رفتار خطر ناک یک مکان خانه هستید، استفاده از یک ماشین یا مکان نشستن را به عنوان مکان تایم اوت استفاده کنید.
هنگامی که رفتار غیر قبول از کودک سر می زند ، به کودک بگویید که این رفتار غیر قابل قبول است و به او اخطار دهید که چنانچه این رفتار را ترک نکند ، او را در وقت استراحت قرار می دهید . آرام باشید و عصبانی به نظر نرسید. چنانچه کودک شما ، بد رفتاری نمود ، به آرامی او را به محل وقت استراحت ببرید.
اگر ممکن است، مدتی را که فرزندتان در وقت استراحت بوده است ، در نظر داشته باشید . یک تایم کوک کنید،تا فرزند تان زمان تمام شدن وقت استراحت را بداید. تایم اوت باید کوتاه و مختصر باشد- معمولاَ یک دقیقه برای هر سنی – و باید بلافاصله بعد از رسیدن به محل وقت استراحت ،پس از سکوت بچه ، صورت گیرد، شما باید در دیدرس یا صدارس کودک باشید، اما با او صحبت نکنید ، چنانچه کودک مکان وقت استراحت را ترک کرد ، به آرامی او را به مکان برگردانید و دوباره تایم را کوک کنید. هنگامی که تایم اوت تمام شد،اجازه دهید که کودک ، مکان وقت استراحت را ترک کند اما با او در مورد رفتار بدش بحث نکنید ، بلکه به دنبال راه هایی باشید که به او جایزه دهید و رفتارهای خوب او را تقویت و تشویق نمایید.
4-1- چگونه یک رفتار دلخواه و جدید را تشویق نمائیم؟
یک روش برای تشویق رفتار خوب ، استفاده از روش جایزه دادن می باشد. این روش بهترین راه در مورد کودکان بالای 2 سال می باشد. که می توان دو ماه طول بکشد . صبر و تهیۀ برنامه ای از رفتار ها ، می تواند برای والدین مفید باشد.
یک یا دو رفتار را که می خواهید تغییر نماید، انتخاب کنید ( مثل عادات زمان خواب ، مسواک کردن دندانها یا جمع آوری اسباب بازی ها) .
هدیه ای را انتخاب کنید که فرزندتان لذت ببرد. مثال هایی از جوایز خوب، یک داستان اضافی در هنگام خواب ، تاخیر زمان خواب برای نیم ساعت، یک عصرانه دلخواه یا ، برای بچه های بزرگتر، امتیازات پولی برای یک اسباب بازی خاص ، یک امتیاز یا مقدار کمی پول .
رفتار دلخواه را توضیح دهید و به کودک جایزه دهید. برای مثال ، اگر پیژامه ات را بپوشی و قبل از تمام شدن این برنامه تلویزیونی ، دندانهایت را مسواک کنی ، میتوانی نیم ساعت دیگر بیدار بمانی . تنها یک بار، رفار را درخواست کنی . چنانچه کودک آنچه را که خواستید انجام داد، جایزه بدهید.
چنانچه لازم است می توانید به کودک کمک کنید اما خیلی درگیر نشوید چرا که هرگونه توجهی حتی توجه منفی از سوی والدین ، برای بچه ها بسیار با ارزش می باشد، آنها ممکن است توجه والدین رابه جایزه ترجیح دهند تغییر صحبت هایی نظیر ، 5 دقیقه دیگر ، ساعت بازی تمام می شود ، هم هنگامی که می خواهید رفتار جدیدی را به فرزندتان آموزش دهید مفید خواهد بود.
این روش به شما کمک می کند تا از مشاجرات قدرتی اجتناب کنید . با این وجود چنانچه فرزندتان آنچه را که شما خواسته اید انجام ندهد به آسانی جایزه را از دست می دهد.
2- برخی روش های خوب برای جایزه دادن به فرزندم چیست؟
1-2- کار را پیش از موعد تمام کردن ( روش خوب برای بچه های کند و تنبل )
از کودک بخواهید کاری را انجام دهد. تایم را کوک کنید چنانچه کاری پیش از زنگ تایم ، انجام شد ، فرزندتان جایزه را دریافت می کند.
برای تصمیم گرفتن اینکه چه مقدار زمان به فرزند بدهید ، توجه کنید که بهترین زمان انجام عمل برای فرزندتان چیست و 5 دقیقه به آن اضافه کنید.
2-2 -یک بازی رفتار خوب ( این روش برای آموزش یک رفتار جدید مناسب است )
یک فهرست کوتاه از رفتارهای خوب را روی نقشه ای بنویسید و هنگامی که هر یک از این رفتارها را مشاهده کردید، نقشه را با ستاره ای علامت بزنید پس از آن که کودک تعدادی از ستاره ها را کسب نمود ( بسته به من کودک ) ، به او جایزه بدهید.
3-2 -علامت خوب/ علامت بد ( این روش برای بچه های بسیار فعال و سخت ، مناسب می باشد)
برای زمانی کوتاه ( در حدود یک ساعت ) ، هر زمان که رفتار خوبی از فرزند تان سرزد ، یک علامت روی نقشه یا دست بچه بگذارید. برای مثال چنانچه مشاهده کردید که فرزندتان آرام بازی می کند ، مشکلات را بدون جنگ و دعوا بر طرف می کند، اسباب بازی ها را جمع آوری می کند، کتاب می خواند ، نقشه را علامت بزنید. پس از تعداد مشخصی از علامت ها ، به فرزندتان جایزه بدهید . شما می توانید هنگامی که رفتار بدی از فرزندتان سر زد ، برای او علامت منفی هم بگذاید. چنانچه این کار را انجام دهید، اگر تعداد علامت های مثبت فرزندتان بیشتر از علامت های منفی اوست ، به او جایزه بدهید.
4-2- افزایش زمان سکوت ( این روش معمولاَ برای درست کردن شام ، برای شما مفید است)
از فرزندتان بخواهید که برای مدت کوتاهی ( ممکن است 30 دقیقه ) ، به تنهایی یا با خواهر وبرادرش بازی کند. مرتب فرزندتان را کنترل کنید . ( هر فواصل 2 یا 5 دقیقه ، بسته به سن کودک ) و برای هر قیقه که ساکت بودند یا خوب بازی کردند، جایزه یا علامتی به آنها بدهید. تدریجاَ فواصل زمانی را افزایش دهید( به جای کنترل فرزندتان در هر 2 یا 5 دقیقه ، هر 30 دقیقه آنها را چک کنید) ، اما برای مدت زمانی که کودکتان آرام بوده و به آرامی بازی کرده است ، به او جایزه دهید.
3- چه کارهایی دیگر برای بهبودی رفتار کودکم انجام دهم؟
یک فهرست کوتاه از رفتارهای مهم تهیه کنید و با فرزندتان ، آن را مرور نمایید . از مشاجرات قدرتی پرهیز نمایید، بدون هیچ شرایط برنده شدن و افراط و تفریط . چنانچه فکر می کنید که حساسیت بیش از خود نشان داده اید ، بهتر است برای حل مشکل عقل سلیم ( common sense ) استفاده کنید ، حتی اگر مجبور هستید با جایزه خود یا روش تنبیه ، ناهماهنگ باشید. چنانچه این روش فرزندتان را گیج می کند، اغلب از انجام این روش خودداری نمایید.
شخصیت اصلی فرزندتان را چه خجالتی ، اجتماعی ، پر حرف یا فعال است ، بپذیرید شخصیت اصلی می تواند کمی تغییر کند ، اما نه خیلی زیاد. از شرایطی که می تواند موجب نق نقو شدن کودک شما شود ، همچون بیش از حد هیجان زده شدن یا خسته شدن از فرزندمان در مقابل دیگران ، انتقاد نکنید . رفتار فرزندتان را بد توصیف کنید ، اما او را بد نام ننهید. فرزندتان را هنگامی که لایق تعریف است ، تحسین کنید. او را از روی محبت اغلب لمس کنید بچه ها توجه والدین خود را می خواهند و به آن نیاز دارند. برخی آداب و کارهای روزمره را ، به خصوص در زمان خواب یا غذا ، پرورش دهید . علامت های تغییر را استفاده کنید( همچون 5 دقیقه دیگر ، شام می خوریم ) . اگر امکان دارد به کودکتان حق انتخاب دهید. برای مثال شما می توانید بخواهید ، امشب می خواهی پیژامه قرمزت را بپوشی یا آبی را؟
همچنان که فرزندان بزرگتر می شوند، ممکن است از اینکه در تصمیم گیری خانه ، دخالت داشته باشند، لذت ببرند. در زمان سوء رفتار در مورد آن بحث نکنید ، بلکه از فرزند خود بخواهید برای تصمیم گیری در مورد قانون خانه ، در زمان دیگری شرکت کند.
بچه هایی که یاد می گیرند رفتار بد غیر قابل تحمل است و اینکه رفتار خوب تشویق شده می با شد مهارتها را برای کل زندگی شان همراه خواهند داشت .
4- چرا نباید از تنبیه بدنی استفاده کنیم؟
والدین ممکن است برای متوقف نمودن رفتار غیر دلخواه ، تنبیه بدنی ( مثل کتک ) را انتخاب نمایند. اشکال بزرگ این روش این است که گرچه تنبیه بدنی ، رفتار بد را برای مدتی متوقف می سازد. اما به فرزندتان ، تغییر این رفتار را نمی آموزد.
تربیت فرزند ، واقعاَ همانند آموزش او در انتخاب رفتارهای خوب می باشد چنانچه فرزندتان ، یک خوب را نشناسد ، احتمالاَ به رفتار بدش بر خواهد گشت .
تنبیه بدنی ، با گذشت زمان اثر خود را از دست می دهدو می تواند موجب رفتارهای متخاصمانۀ کودک گردد. همچنین این روش برای سو رفتار بچه، دیر صورت می گیرد. دیگر روش های تنبیهی قابل قبول تر هستند و باید در هنگام امکان ، استفاده قرار گیرند.
ADHD (Attention-Deficit Hyperactivity)
5- ) ADHD اختلال بیش فعالی کمبود توجه) چیست؟
اختلال بیش فعالی کمبود توجه ، نام گروهی از رفتارهاست که در بسیاری از بچه ها و بزرگسالان یافت می شود.
افرادی که دچار بیش فعالی کمبود توجه هستند ، در توجه به مدرسه ، خانه یا سرکار ، مشکل دارند. آنها ، ممکن است فعال تر و یا بی اختیارتر از آنچه برای سنشان معمول است باشند. این رفتار ها ، به مشکلات چشمگیر آنها در ارتباط ، یادگیری و رفتار، کمک می کند.
به همین دلیل ، بچه هایی که دارای اختلال بیش فعالی کمبود توجه هستند ، اغلب به عنوان « مشکل» یا دارا بودن مشکلات رفتاری ، در نظر گرفته می شوند.
رایج است ، 4 تا 12 درصد از بچه های در سن مدرسه را تحت تاثیر قرار می دهد. این اختلال در پسر ها رایج تر از دختر هاست . شما ممکن است بیشتر با واژه اختلال کمبود توجه ( ADD ) آشنا باشید . این اختلال در سال 1994 توسط سازمان (APA ) روانپزشکی آمریکایی، تغییر نام یافت.
1-5- علائم اختلال بیش فعالی کمبود توجه چه هستند؟
بچه ای با اختلال بیش فعالی کمبود توجه، که بی دقت است دارای 6 علامت یا علائم بیشتری از موارد زیر می باشد:
در تبعیت از دستورها دچار مشکل می باشد.
در توجه سرکار یا فعالیت های بازی در مدرسه یا خانه ، دارای مشکل است.
چیزهای مورد نیاز برای فعالیت های مدرسه یا خانه را گم می کند.
به نظر می رسد گوش نمی کند.
توجه کافی به جزئیات نمی نماید.
بی نظم بنظر می رسد.
با کارهایی که نیاز به برنامه ریزی دارند ، دچار مشکل است.
چیزها را فراموش می کند.
به راحتی حیرت زده و آشفته می شود.
بچه ای که دچار اختلال اختلال بیش فعالی کمبود توجه می باشد و بیش فعال / بی اختیار است ، حداقل دارای 6 عامل از موارد ذیل می باشد:
نا آرام
به طور نامناسبی می دود یا بالا می رود.
نمی تواند به آرامی بازی کند.
حاضر جوابی می کند .
وسط حرف دیگران می پرد.
نمی تواند درجای خود بماند.
زیاد صحبت می کند.
همیشه در جنب و جوش است.
با این مسئله که نوبتش برسد، مشکل دارد.
2-5 – چنانچه فکر می کنم فرزندم دچار اختلال بیش فعالی کمبود توجه است ، چه کنم؟
با پزشک فرزندتان صحبت کنید. تنها از طریق بدست آوردن اطلاعات در مورد فرزندتان ، از چندین نفر که او را می شناسند ، می توان اختلال بیش فعالی کمبود توجه را تشخیص داد. پزشک شما ، سئوالاتی خواهد پرسیدو ممکن است مایل باشد تا از معلمان و فرزندتان یا اشخاص دیگری که با رفتار وی آشنا هستند اطلاعاتی بدست آورد . پزشک شما ، ممکن است فرم یا فهرست کنترل داشته باشد که شما و معلمان فرزندتان بتوانید آن را پر کنید. این امر، به شما و پزشک این امکان را می دهد که رفتار فرزندتان را با رفتار دیگر بچه ها مقایسه کنید چنانچه این آزمایشات اخیراَ انجام نشده نباشند. پزشک شما ، آزمایشات بینایی یا شنوایی انجام خواهد داد.
اوممکن است برای کنترل بیش فعالی فرزندتان ، مصرف دارو را توصیه و تجویز کنید. امتحان دارو، نمی تواند به تنهایی ، اساس تشخیص اختلال بیش فعالی کمبود توجه باشد. با ین وجود ، چنانچه فرزندتان مشکوک به این اختلال است ، این روش می تواند بخش مهمی از ارزیابی او باشد.
میان این مسئله که فرزندتان دچار اختلال بیش فعالی کمبود توجه است ، برای پزشک ممکن است دشوار باشد. بسیاری از بچه هایی که دچار این اختلال هستند در مطب دکتر، بیش فعال نیستند . به همین دلیل پزشک شما ممکن است بخواهد که فرزندتان کسی را ملاقات کند که در مشکلات رفتاری بچه ها متخصص است مثل روانشناس.
3-5- چه عواملی منجربه اختلال بیش فعالی کمبود توجه می شوند؟
بچه هایی که دچار این اختلال هستند در مکان های اصلی مغزشان . دارای مواد شیمیایی کافی ، که برای نظم افکار استفاده می شوند، نمی باشند. بدون مقدار کافی از این مواد شیمیایی، مراکز نظم دهی مغز به درستی کار نمی کنند این مسئله باعث علائمی در بچه های دارای اختلال بیش فعالی کمبود توجه ، می گردد تحقیقات نشان می دهد که این اختلال در بچه هایی که بستگان نزدیکشان دارای این اختلال هستند ، رایج تر می باشد .
تحقیقات اخیر مهم ، مصرف سیگار، دیگر سوء استفاده های دارویی در حین بارداری را ، عاملی برای اختلال بیش فعالی کمبود توجه می داند.
4-5- عواملی که منجربه اختلال بیش فعالی کمبود توجه نمی شوند؟
تربیت بد ( گرچه زندگی و خانه بی نظم و محیط مدرسه می تواند علائم را بد تر کند )
شکر بسیار زیاد
شکر بسیار کم
اسپرتیم ( Aspartame ) ( اسم NutraSweet )
اعتیاد غذایی یا رنگی
آلژی ( حساسیت ) غذایی یا حساسیت های دیگر
کمبود ویتامین
نورهای فلورسنت
تلویزیون بیش از حد
بازیهای ویدوئویی
5-5- چه کنم تا به فرزندم کمک کنم؟
تلاش گروهی ، با همکاری والدین ، معلمان و پزشکان ، بهترین راه برای کمک به فرزند شماست . بچه هایی که به اختلال بیش فعالی کمبود توجه مبتلا هستند ، به نظم و انتظارات واضح تری نیار دارند . برخی از این بچه ها مورد مشاوره قرار می گیرند و برای برخی دیگر نظم درمانی مفید است . ممکن است خانواده ها از صحبت با متخصص رفتار مربوط به اختلال بیش فعالی کمبود توجه بهره مند شوند و مشکلات خود را بر طرف سازند. همچنین دارو هم به برخی بچه ها کمک می کند . با پزشک تان در مورد آنچه که او توصیه می کند صحبت کنید.
6-5 – چه دارو هایی برای علاج اختلال بیش فعالی کمبود توجه مورد استفاده قرار می گیرد؟
برخی از دارو های مورد استفاده برای اختلال بیش فعالی کمبود توجه عبارتند از ؛ متیل فنیدیت (methylphenidate ) ( برخی اسم های تجاری: ریتالین، کانسرتا) ، دکستورامفتامین (Deatroamphetamin ) ( اسم تجاری دگزدرین، یک داروی ترکیبی د-ال آمفتامین دکستورستات ) ، پمولین ( اسم تجاری سایلت ( (Cylertاتوموکستین ( Atomoxetine ) استاراترا (Strattera ) ، و یک داروی ترکیبی به نام آدارل ( Adderoul ).
این داروها تمرکز و توجه را افزایش می دهد وبیش فعالی را کاهش می دهد. داروهای دیگر هم در درمان اختلال بیش فعالی کمبود توجه مفید هستند.
7-5- چه کارهایی می توانم برای کمک به فرزندم در منزل انجام دهم ؟
بچه های میتلا به اختلال بیش فعالی کمبود توجه ، ممکن است برای خانواده مشکل باشند آنها ممکن است در فهم دستورالعمل ها دارای مشکل باشند.
بچه هایی که در وضعیت ثابت فعالیت هستند ، می توانند با خانواده هایشان مشکل داشته باشند ، ممکن است بخواهید زندگی خانه خود را برای کمک به فرزندتان ، تغییر دهید. اینجا برخی کارهایی که شما می توانید انجام دهید آمده است:
برنامه ای تهیه کنید. زمانهای خاصی برای بیداری ، غذا خوردن ، بازی کردن ، انجام تکالیف ، انجام کارهای روزمره ، تماشای تلویزیون یا بازی با بازی های ویدئویی و رفتن به رختخواب ، برنامه را در جایی قرار دهید که فرزندتان همیشه آن را ببیند. هر تغیری درکارهای روزمره را به طور کامل توضیح دهید.
قوانین خانه را ساده وضع کنید. توضیح این امر که هنگامی که قوانین اجرا می شود. یا شکسته می شوند، چه اتفاقی رخ می دهد ، امر مهمی است.
اطمینان حاصل کنید که دستور العمل های شما ، مورد تفهیم قرار گرفته باشند. توجه فرزندتان را به خود جلب کنید مستقیماَ در چشم هایش نگاه کنید . سپس با صدایی آرام و واضح ، آن چه را که از او می خواهید ، بگویید. دستورالعمل هایی ساده و کوتاه دهید. از فرزندتان بخواهید تا دستورالعمل ها را مجدداَ برای شما بازگو کند.
به رفتار خوب ، پاداش دهید. هنگامی که فرزندتان هر مرحله از کارهارا انجام داد، به او تبریک بگویید.
مطمئین شوید که فرزندتان ، تمام مدت تحت نظارت است ، بچه هایی که دچار اختلال بیش فعالی کمبود توجه هستند ، به دلیل اینکه ناآرامند ممکن است به نسبت دیگر بچه های هم سن شان ، نیاز به نظارت بیشتری داشته باشید.
مراقب فرزندتان ، هنگامی که در کنار دوستانش است ، باشنید.
یادگیری مهارتهای اجتماعی ، برخی اوقات برای بچه هایی با اختلال بیش فعالی کمبود توجه دشوار است . رفتارهای خوب بازی دراین بچه ها را تشویق نمایید.
تکالیف روزمره را مشخص نمایید. مکان خاصی را برای انجام تکالیف تعیین کنید که دور از عوامل باز دارنده ای مانند افراد دیگر ، تلویزیون و بازی های ویدیوئی . زمان انجام تکالیف را به بخش های کوچک تقسیم کنید و زمان استراحت هم قرار دهید.
روی تلاش بچه تمرکز کنید ، نه نمره ، هنگامی که فرزندتان تلاش می کد، تکالیف مدرسه اش را انجام دهد، تشویق کنید ، نه تنها برای نمره خوب شما می توانید برای کسب نمرات بهتر ، جایزه بیشتری بدهید.
با دبیران فرزندتان صحبت کنید . تحقیق کنید که فرزندتان در زمانهای کلاس ، بازی یا نهار ، در مدرسه چگونه است
برای پیشرفت هر روزه یا هر هفته ، از معلمش بخواهید ، به شما یاد داشتی بدهد.
8-5 – آیا فرزندم با بیماری اختلال بیش فعالی کمبود توجه بزرگ می شود؟
سابقاَ فکر می کردیم که بچه ها اختلال بیش فعالی کمبود توجه را ترک کرده ، کنار می گذارند. اما حالا می دانیم که این مسئله برای اغلب بچه ها درست نیست .
علائم اختلال بیش فعالی کمبود توجه ، اغلب همین که بچه ها بزرگتر می شوند بهتر می شوند . معمولاَ بیش فعالی در سال های آخر سنین 13 تا 19 سال متوقف می گردد.
اما در حدود نصفی از بچه های که دچار اختلال بیش فعالی کمبود توجه هستند، به زودی آشفته می شوند،دم دمی مزاج هستند ( رفتارشان تغییر میکند ) ، تند مزاج اند و قادر نیستند که کارها را تمام کنند. بچه هایی که والدین دلسوز و حامی دارند که با کارکنان مدرسه ، کارمندان بهداشت روانی ، و پزشکان همکاری می کنند، شانس دارند که در آینده ، بزرگسالان سازگاری گردند
داروهای اختلال بیش فعالی کمبود توجه
6- چه داروهایی برای درمان اختلال بیش فعالی کمبود توجه مورد استفاده قرار می گیرد؟
برخی از دارو های مورد استفاده برای اختلال بیش فعالی کمبود توجه قرار می گیرند ، محرک روانی نامیده می شوند بعضی از این دارو ها عبارتند از ؛ متیل فنیدیت (methylphenidate ) ( برخی اسم های تجاری: ریتالین، کانسرتا) ، دکستورامفتامین (Deatroamphetamin ) ( اسم تجاری دگزدرین، یک داروی ترکیبی د-ال آمفتامین دکستورستات ) ، پمولین (اسم تجاری سایلت ( (Cylertاتوموکستین (Atomoxetine ) استاراترا (Strattera ) ، و یک داروی ترکیبی به نام آدارل ( Adderoul ).
گرچه این داروها دارای تاًثیرات تحریکی در بیشتر افراد هستند، دارای تاًثیرات آرام کنندگی از بچه ها و بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش فعالی کمبود توجه می باشند.
انواع دیگر این دارو ها که گاهی برای درمان اختلال بیش فعالی کمبود توجه شامل آتومکسیتین Atomoxetine ( اسم تجاری استراتتا Strtatera ) ، کلینیدین Clonidine ( اسم تجاری کاتاپرس Catapres ) ، دسیپرامین Desipramine ( اسم تجاری نرپرامینNorpramin )
ایمپرامین (اسم تجاری تفرانیل Tofranil ) و بپروپریون Buproprion اسم تجاری ولبترین (wellbutrin ).
1-6- آیا داروهای اختلال بیش فعالی کمبود توجه عوارض جانبی هم دارند؟
همه داروها دارای عوارض جانبی هستند . محرک های روانی ممکن است موجب کاهش اشتها ، درد معده یا سردرد گردد. از دست دادن اشتها ، در برخی افراد باعث کاهش وزن می گردد. این تاًثیر جانبی در بچه ها متداول تر است. برخی افراد دچار بیماری عدم خواب ( مشکل در خواب ) هستند . در اینجا برخی روش های جلوگیری از عوارض جانبی ( همچون طپش قلب، درد سینه ، حالت استفراغ ) در هنگام مصرف محرکهای روانی آمده است:
از پایین ترین دز((dose دارد برای کنترل بیش فعالی استفاده کنید . پزشک شما ، دز((dose مناسب را به شما می گوید.
چنانچه قرص معده شما را اذیت می کند ، دارو را با غذا میل کنید.
روزهای آخر هفته را روزهای بدون دارو در نظر بگیرید . این بدان معناست که شما هیچ گونه داروهای اختلال بیش فعالی کمبود توجه در روزهای شنبه و یکشنبه مصرف نمی کنید. از پزشک خود قبل از انجام این کار سوال کنید.
بچه هایی که در حین مصرف داروهای اختلال بیش فعالی کمبود توجه ، وزن از دست می دهند، می تواند در طول روز از عصرانه های سالم استفاده کند.
2-6- دارو های اختلال بیش فعالی کمبود توجه چگونه باید مصرف شوند؟
مصرف داروها ، طبق دستور پزشک ، امر مهمی است – نه بیشتر ، نه کمتر . حتی اگر فکر می کنید که داروها اثر ندارند ، از دستور پزشکتان تبعیت کنید . چنانچه گمان می کنید دارو اثر ندارد ، با دکتر تان گفتگو کنید.
بهتر است دارو را 30 تا 45 دقیقه قبل از غذا میل کنید بهترین زمان برای این دارو ، پیش از صبحانه و پیش از نهار می باشد.
برای برخی بچه ها مقداری دارو برای زمان نهار ، تجویز می شود . چنانچه فرزندتان نمی تواند این دارو را در مدرسه میل کند ، با پزشک تان در میان بگذارید . پزشک ممکن است به جای آن صورت طولانی مدت این دارو را پیشنهادکند . صورت طولانی مدت این دارو نباید پیش از بلعیدن ، خرد ، شکسته ، یا جویده شود . فرم طولانی مدت این دارو تنها یک بار در روز پیش از صبحانه مصرف می شود .
مهم است بدانیم که برخی دارو ها برای درمان اختلال بیش فعالی کمبود توجه ، داروهای کنترل شده نامیده می شوند. قوانین خاص برای تجویز داروهای کنترل شده وجود دارد . نسخه دارو های کنترل شده ، مثل متیل فنیریت ( Methylphenidate ) و
دگز ترومفتامین ( Dextroamphetamine ) باید هر ماه در داروخانه پر شوند. در برخی مطب پزشکان ، این نسخه ها تنها 1 روز در ماه نوشته می شوند.
3-6- آیا این داروها به مشکلات دیگر هم کمک می کنند؟
داروهایی که برای درمان اختلال بیش فعالی کمبود توجه مورد استفاده قرار می گیرند ، نشان داده اند که توانایی فردی را برای انجام یک عمل خاص همچون توجه یا کنترل شخصی در برخی موقعیت ها را افزایش می دهند. این مسئله که آیا این داروها می توانند دیدگاه های وسیع تری از زندگی را بهبود بخشند یا نه ، هنوز ثابت نشده است ، از قبیل روابط یا یادگیری یا مهارتهای خواندن.
4-6- طول دورهً درمان چقدر است؟
طول زمانی که هر شخص برای بیماری اختلال بیش فعالی کمبود توجه دارو مصرف می کند ، به خود شخصی بستگی دارد. هر انسانی متفاوت است. برخی افراد تنها به یک یا دو سال احتیاج دارند، در حالی که برخی دیگر نیازمند دوره بسیار طولانی تری هستند. در برخی افرد ، اختلال بیش فعالی کمبود توجه ممکن است به دوران جوانی و بزرگسالی ادامه یابد.
افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی کمبود توجه ، باید مرتباَ توسط پزشکان معاینه گردند. در طول این معاینات ، دکتر آماده شنیدن صحبت های والدین ، کودک درباره اختلال بیش فعالی کمبود توجه می باشد پزشک شما ممکن است هر چند وقت یکبار ، استراحت دارویی را پیشنهاد کند. تا متوجه شود آیا بچه هنوز به دارو ها نیاز دارد یا نه . در این مورد با پزشک تان صحبت کنید ، زنگ تفریح های مدرسه یا تعطیلات تابستانی ممکن است بهترین وقت باشند . نظریات معلم در مورد بچه هم مهم است.
نکات تربیتی
7- من فرزندانم را دوست دارم ، اما یک ولی بودن می تواند بسیار مشکل باشد!
ولی بودن ، می تواند یک شادی باشد ، اما کار مشکلی هم هست هیچ والدینی کامل نیستند همه ما اشتباه می کنیم . حتماَ گاهی اوقات والدین دوست داشتنی هم کارهایی را انجام می دهند که قصد آن را ندارند ، مثل داد زدن سر بچه یا او را با اسم بد صدا زدن . اما چنانچه فکر می کنید در کنترل خود مشکلی دارید، کمک بگرید ، بنابر این یک الگوی بد رفتاری ، تکرار نخواهد شد.
1-7- گاهی اوقات بسیار مایوس می شوم . آیا این طبیعی است ؟
بله . همه والدین مایوس می شوند بچه ها زمان و انرژی بسیاری مصرف می کنند . حتی تربیت کردن هنگامی که مشکلاتی در زندگی تان دارید، از قبیل نگرانی در مورد شغل تان ، صورتحسابهایتان یا روابط تان با مشکلات الکی یا اعتیاد ، مشکل تر می شود. برای اینکه والدینی خوب باشید باید از خودتان مراقبت کنید . این به معنای کمک گرفتن از دیگران ، در مشکلاتتان می باشد.
2-7- هنگامی که احساس یاس می کنم چه باید انجام دهم ؟
استراحتی کنید . هر شخصی ، برای مدتی از پدرو مادر بودن ، نیاز به استراحت دارد، چنانچه شخص بزرگسال دیگری در منزل دارید ، نوبت خود را جا به جا کنید . برای مثال ، چنانچه همسرتان با بچه ها می ماند، شما می توانید دوستانتان را ملاقات کنید . به نوبت در تعطیلات بیشتر بخوابید.
چنانچه تنها هستید ، از دوستان یا آشنایان کمک بخواهید . شاید آنها توانستند هنگامی که در بیرون هستید ، از فرزندتان مراقبت کنند ،
3-7- گاهی اوقات عصبانی می شوم، آیا این بدان معناست که ولی بدی هستم؟
نه، بسیاری از والدین از بچه های خود عصبانی می شوند. عصبانی شدن مسئله ای ندارد، اما مشکل وقتی است که آن را به فرزندتان انتقال می دهید هنگامی که خیلی عصبانی هستید ، استراحتی کنید . مثلاَ بچه هایتان را برای قدم زدن ببرید یا به یکی از دوسانتان زنگ بزنید تا کمک تان بیاید . چنانچه تقریباَ هر روز با فرزندتان ، احساس عصبانیت می کنید و در کنترل عصبانیت خود دچار مشکل هستید ، کمی کمک بگرید . ممکن است با پزشک خانوادگی تان مشورت کنید . گروههایی هستند که به والدین هم کمک می کنند . یک گروه درسمتراست این صفحه فهرست شده است.
4-7- آیا تنبیه کردن کودکم اشکال دارد؟
تنبیه ، بهترین روش تربیت بچه ها نیست . هدف از تربیت بچه ها ، آموزش اتکاء به نفس در آنهاست . تنبیه ، تنها به کودکان می آموزند که از روی ترس، انجام کاری را متوقف کنند. راه های بهتری برای تربیت فرزندان وجود دارد.یک روش مناسب برای کودکان و بچه های پویا ؛ تغییر جهت دادن ( redirecting ) نامیده می شود هنگامی که بچه ای را تحت این روش قرار می دهند ، یک رفتار ناخواسته ( بد ) را با یک رفتار خوب مورد قبول ، عوض می کنید برای مثال اگر پر تاب توپ در داخل خانه، درست نیست ، فرزندتان را به بیرون ببردید تا این کار را بکند.
در مورد بچه های بزرگتر ، سعی کنید که آنها عواقب عملکرد خود را ببینند و برایشان ایجاد مسئولیت کند . برای مثال شما می توانید برای پسران توضیح دهید که همه باید برای شام منتظر بمانند چون او هنگامی که باید میز را می چیده این کار را نکرده است . برای او توضیح دهید که باید پس از شام ، ظرف ها را بشوید ، چون میز راه نچیده است .
5-7- چگونه می توانم یک ولی خوب باشم؟
تنها یک روش برای تربیت فرزندان وجود ندارد . و چیزی به عنوان والدین بدون عیب و نقص و یا فرزند کامل هم وجود ندارد. اما راهنمایی هایی وجود دارند که فرزندانتان را شاد و سلامت تربیت کنید:
محبت خود را نشان دهید . هر روز به فرزندانتان بگویید« دوستت دارم » تو برای من یک فرزند خاص هستی ، او را بسیار در در آغوش بگرید و ببوسید.
هنگامی که فرزندانتان صحبت می کنند. به آنها گوش دهید. گوش کردن به فرزندان به آنها می گوید که شما فکر می کنید آنها مهم هستند و نسبت به آنچه می گویند ، علاقه مند هستید.
در فرزندانتان ایجاد امنیت کنید . هنگامی که ترسیده اند ، آنها را دلداری و آرام کنید . نشان دهید که برای پشتیبانی از آنها گام برداشته اید.
در زندگی آنها ، نظم ایجاد کنید یک برنامه منظم برای وعده های غذا ، خواب میان روز و خواب شب هنگام ، تعیین کنید .چنانچه تغییراتی در این برنامه ایجاد کردید ، در مورد آن با فرزندتان گفتگو کنید.
فرزندان را تشویق کنید . هنگامی که فرزندتان چیزی جدیدی می آموزند یا رفتار خوبی انجام می دهند، به آنها بگویید که به آنها افتخار می کنید.
از رفتار انتقاد کنید ، نه از کودک هنگامی که فرزندتان دچار مشکل می شود ، نگویید بد بودی در عوض توضیح دهید که فرزند چه کار اشتباهی انجام داده است برای مثال بگویید « در خیابان راه رفتن بدون نگاه کردن ، درست نیست . سپس به کودک بگویید چه کاری باید انجام دهد « اول دو طرف خیابان را نگاه کن که ماشین نیاید.»
راسخ باشید . قوانین شما ،نیازی نیست که همانند قوانین دیگر والدین باشد اما این قوانین می بایست واضع و منطقی باشند ( ثبات در اینجا به این معناست که قوانین در یک زمان ، مانند یکدیگر باشند.) چنانچه دو پدر و مادر در حال تربیت فرزندی هستند ، هر دو باید از قوانین یکسان تبعیت کنند همچنین اطمینان حاصل کنید که مهد کودک ، خویشاوندان ، از قوانین خانوادگی شما پیروی می کنند و به آنها واقف هستند.
زمانی را با فرزندانتان سپری کنید . کارهایی را با یکدیگر انجام دهید، مثل خواندن ، راه رفتن ، بازی کردن و تمیز کردن منزل آنچه که اغلب بچه ها نیاز دارند ، توجه شماست، رفتار بد ، معمولاَ روش آنها برای جلب توجه شماست.
6-7- در هنگام تربیت فرزندم ، از چه کسی می توانم کمک بگیرم؟
روش های بسیاری برای نصیحت والدین وجود دارد. در کلاس های بیمارستانها ، مراکز اجتماعی یا مدارس ثبت نام کنید . کتابها یا مجلات تربیتی را مطالعه کنید . با پزشک خانوادگی تان یا مدیر ، یا کشیش یا یک مشاوره گفتگو کنید.
همچنین می توانید برای کمک در موارد تربیتی ، از پزشک خود استفاده کنید . از اینکه سوال می کنید شرمنده نباشید . تربیت و پرورش بچه ها، کاری مشکل است و هیچ کس قادر نیست به تنهایی آن را انجام دهد. همچنین پزشک شما ، می تواند به شما کمک کند تا گروههای محلی که می توانند به شما در یادگیری بهتر مهارتهای تربیتی کمک کنند، نشان دهد.
بچه های نوپا = هنگامی که فرزندتان نمی خواهد غذا بخورد .
8- فرزندم چه مقدار غذا باید میل کند؟
مقدار غذایی که فرزندتان میل می کند ممکن است ، با مقداری که بچۀ دیگری میل می کند ، متفاوت باشد . جنانجه تصور می کنید که فرزندتان در یک وعده غذایی، غذایی کافی نمی خورد نگران نباشید . بچه ها اغلب غذای کم یا عدم آن را در وعدۀ غذایی دیگر جبران می کنند . چنانچه فرزندتان به میزان خوبی ، در حال رشد است ، در یابید که فرزندتان به میزان کافی غذا می خورد.
چنانچه هر گونه نگرانی در مورد بزرگ شدن ، فرزندتان دارید ، با پزشکتان صحبت کنید.
1-8- چنانچه فرزندم در مورد غذا مشکل پسند است چه کنم؟
همین که فرزندتان در حال انتخاب مواد غذایی است ، می توانید به او اجازه دهید که چه بخورد. گاهی اوقات ممکن است فرزندتان بخواهد غذای خاصی را برای مدتی بخورد و بعد نخواهد اصلاَ این غذا را میل کند سعی کنید به بچه های خود اجازه دهید که غذاهای جدید را خودشان جستجو کند.
اصرار به کودک که چه غذایی بخورد ، بی فایده است . ممکن است برای اینکه اطمینان حاصل کنید که فرزندتان رژیم غذایی متعادلی دارد، نیاز داشته باشید که غذاهای خاصی آماده کنید . برای مثال ، چنانچه برای شام ، گوشت پخته آماده می کنید و فرزندتان تنها سیب زمینی و هویچ میل می کند ، باید این سبزیجات را جدا از این غذا درست کنید تا فرزندتان غذا را بخورد.
ممکن است فهرستی از غذاهایی که فرزندتان میل می کند ، تهیه کنید ، بنابر این اطمینان حاصل کنید که او غذای متعادلی میل می کند .
کتاب و نرم افزاز های جدید کامپیوتری د رکتابخانه و کتاب فروشی ها وجود دارد که به شما در مورد اطلاع از وضعیت غذایی فرزندتان کمک می کنند.
2-8- چگونه باید به فرزندم غذا دهم؟
غذایی را به فرزندتان پیشنهاد کنید که خوب و خوشمزه بنظر می رسد و مقدار مناسبی از غذا را پیشنهاد کنید ، جلسات تقریبی مناسب ، پیشنهاد 1 قاشق غذاخوری ، از هر نوع غذا، برای هر سال از سن کودک شماست . چنانچه فرزندتان گرسنه است ، می توانید غذای بیشتری برایش بریزید . او را مجبور نکنید که غذا ی بشقابش را کامل بخورد . اگر او دیگر گرسنه نیست ، باید این اجازه را داشته باشد که غذا نخورد.
سعی نکنید که فرزندتان را وادار به غذا خوردن کنید. تهدید یا تنبیه مهم ایده های مناسبی نیستند . چنانچه فرزندتان مایل به غذا خوردن نیست ، امتناع او را بپذیرید. حتی اگر از این مسئله ناراحت شدید ، ناراحتی خود را از امتناع او نشان ندهید چنانچه فرزندتان جلب توجه می کند ، مخالفت شما این احساس را بر آورده می کند . و او ممکن است از طریق دیگری توجه شما را جلب کند.
3-8- عصرانه به چه صورتی است؟
در خواست فرزندتان برای یک عصرانه با نیاز خانواده را متعادل نمایید ، از صرف یک وعده غذایی در کنار یکدیگر لذت ببرید . چنانچه وعده غذایی چندین ساعت بعد است ، می توانید عصرانه بیشتری تهیه کنید . چنانچه وعده غذایی یک ساعت بعد است ، ممکن است بخواهید ، چاشت کمتری تهیه نمایید . چنانچه به فرزندتان ، میان وعده کمی می دهید برایش توضیح دهید که خانواده به زودی غذا می خورد.
چنانچه فرزندتان در یک وعده غذایی ، کامل غذا نمی خورد . می توانید میان وعدۀ مغذی ، مثل میوه تازه ، سبزیجات یا دانه های غلات ، چند ساعت بعد به او بدهید . چنانچه فرزندتان میان وعده را میل نمی کند ، در وعده غذایی دیگر ، دوباره به او غذا دهید. بچه ها معمولاَ در وعدۀ دوم غذا می خورند. بدین ترتیب می توانید اطمینان حاصل کنید که فرزندتان گرسنه نیست و از مشکلاتی که ناشی از رژیم غذایی ضعیف است ، بر حذر می باشد.
4-8- چگونه می توانم وقت غذای ساده ای ایجاد کنم؟
ممکن است پیشنهادات زیر را بکار ببرید تا وقت غذای ساده تری با لذت بیشتر، تهیه نمایید:
به فرزندتان قبل از وعده غذایی بگویید که 10 تا 15 دقیقه دیگر هنگام غذاست . ممکن است بچه ها بسیار خسته و هیجان زده باشند که احساس گرسنگی نکنند. با دادن اخطار پیش از وعده غذایی، به فرزندتان اجازه می دهید که پیش از غذا خوردن ، در یکجا بنشینید.
چنانچه ممکن است ، وعده های غذایی منظمی ایجاد کنید.
اجازه ندهید که فرزندتان در حین غذا خوردن ، با اسباب بازیهایش بازی کند. مطالعه کتاب یا تماشای تلویزیون هم ، در طول صرف غذا درست نیست.
چنانچه وعده های غذایی خوشایند باشند ، فرزندتان ، با دیگر اعضای خانواده ، غذا می خورد . سعی کنید از بحث کردن ، در طول غذا 0خودداری کنید.
برای فرزندتان توضیح دهید که با هم غذا خوردن بسیار خوب است و از او بخواهید که تا همه غذا نخورده اند . سر میز بنشینید. چنانچه اعضای خانواده همیشه از صندلی های ثابت ، سر میز استفاده می کنند ، مفید خواهد بود. رفتار هایی را که برای فرزندتان مشکل است ، توقع نکنید، برای مثال ، از بچه ای که 3 سال دارد ، توقع نداشته باشید که با ابزار درست غذا بخورد. برای بسیاری از بچه ها ، در دست گرفتن قاشق، بسیار ساده تر از چنگال است.
علائم تیک و تیک همراه با صدا ( Tourette ) در بچه ها
9- تیک ( پرش تیک عصبی ) چیست؟
پرش های عصبی ، حرکات یا صداهایی هستند که بدون هیچ دلیلی دائماَ تکرار می شوند . شخصی که دارای تیک های عصبی است ، قادر به کنترل این حرکات یا صداها نمی باشد . صاف کردن گلو و پلک زدن ، تیک های عصبی متداول هستند. هنگامی که فردی دچار استرس است ، خسته است یا عصبانی است ، این تیک های عصبی بدتر می شوند . برخی داروها می توانند تیک های عصبی را افزایش دهند.
1-9- نشانه تیک همراه با صدا چیست؟ ( Tourete )
نشانگان تیک همراه با صدا ، نوعی اختلال پرش عصبی می باشدو بچه های مبتلا به تیک همراه با صدا ، هم حرکات و هم صداها را تکرار می نمایند. چندین پرش عصبی ، ممکن است در یک زمان اتفاق بیفتد، اما ممکن نیست ، با هم رخ دهد.
چنانچه کودکی به اختلال تیک صدا دار دچار است ، تیک های عصبی ، معمولاَ هنگامی که بین سنین 3و 10 هستند ، آغاز می شود. این حرکات و صداها می آیند و می روند، و معمولاَ مشکل جدی نیستند. به خاطر داشته باشید که فرزندتان ممکن است دچار تیک های عصبی باشد ولی نشانه های تورت را نداشته باشدو
در تلویزیون ، فیلم ها و در اخبار ، تیک همراه با صدا اغلب با دشنام یا کلمات جنسی توهین آمیز یا کلمات نژاد پرستانه ، بروز نماید. با این وجود، تنها درصد کمی از مردم با علائم تیک همراه با صدا ، دارای این نشانه ها می باشند.
2-9- آیا فرزندم با این علائم بزرگ می شود؟
اغلب تیک های عصبی پس از چند ماه از بین می روند. با این وجود ، گاهی اوقات فردی 1 یا 2 تیک عصبی را برای سالیان دراز به همراه دارد. بچه های دچار تیک همراه با صدا ، معمولاَ هنگامی که در سنین بین 9 تا13 سالگی می باشند، نشانه های بدتری دارند. بیش از نیمی از این بچه ها ، در طول سنین نوجوانی و اوایل جوانی ، بهتر می شوند . کمتر از نیمی از این بچه ها که دارای علائم تیک همراه با صدا هستند چندان بچه هایی با تیک های کمتر و بزرگ لالی با تیگ های شدید تر ، خواهد بود.
3-9- آیا درمانی هم وجود دارد؟
بسیاری از بچه ها، نیاز به مداوا ندارند، اما چنانچه برخی از بچه ها ، دچار تیک های عصبی در طول زندگی خود باشند، ممکن است نیازمند درمان باشند. داروهایی که می تواند به این بچه ها کمک کند ، موجود می باشد.
هیچ دارویی نمی تواند کاملاَ از نشانه های علائم تیک همراه با صدا جلوگیری نماید. با این حال ، داروهایی وجود دارند که به کاهش علائم خاص ، کمک می نمایند و همانند دیگر دارو ها ، دارو های مورد استفاده برای درمان تیک همراه با صدا ، هم ممکن است دارای علائم جانبی باشند.
4-9- چه کارهایی برای کمک به فرزندم می توانم انجام دهم؟
در مورد نشانگان تیک های عصبی و تیک همراه با صدا ؛ میاموزید و آنها را برای افرادی که به طور مرتب با فربزندتان در ارتباطند ، مثل خویشاوندان ، معلمان و پرستاران آنها ، توضیح دهید.
بدانید که فرزندتان ، تسلط کمی بر تیک های عصبی ناشی از علائم تیک همراه با صدا دارد . چنانچه بیش از حد ، روی این تیک ها تمرکز کنید، ممکن است بدتر شوند. در بیشتر مواقع ، تشویق فرزندتان در سعی برای توقف یک تیک عصبی، سودمند نخواهد بود . فرزندتان می تواند ، برای مدتی کم، تیک های عصبی را کنار بگذارد، اما ناگهان ، تیک ها ظاهر خواهند شد.
5-9- از چه موارد دیگری باید مطلع باشم؟
بسیاری از بچه ها با علائم تیک همراه با صدا ، دچار اختلال بیش فعالی ناشی از کمبود توجه ( که اختلال بیش فعالی کمبود توجه ADHD هم نامیده می شود) هم می باشند. بچه های دچار تیک همراه با صدا ، ممکن است دچار ناتوانی در یادگیری یا اختلال و وسواس فکری ناخواسته هم باشند ( افکار و رفتارها که دائماَ تکرار می شوند. ) چنانچه فرزندتان دارای شرایط دیگری است، می تواند در تشخیص آن به شما کمک نماید.
تیک های عصبی، ممکن است بیش از یک فرد در خانواده را تحت تاثیر قرار دهند. چنانچه بچه ای ، با یکی از اعضای خانواده که دچار نشانه های تیک همراه با صدا است ، مشکلات رفتاری یا یاذگیری دارد ، تیک های عصبی یا علائم تیک همراه با صدا ، بایستی به عنوان یک علت ممکن در بچه ، به شمار می رود.
خواب گردی در بچه ها
10- خواب گردی چیست؟
خواب گردی ، اختلالی است که فرزند در طول شب ، تا حدی ، اما نه کاملاَ از خواب بیدار می شود. بچه ممکن است در این حین ، راه برود یا کارهای دیگر را انجام دهد، بدون اینکه خاطره ای از انجام این اعمال داشته باشند.
1-10- علائم خواب گردی چیست؟
بچه ممکن است برتخت بنیشیند و حرکات خاصی را تکرار نماید ، همانند مالیدن چشم هایش یا ور رفتن با لباس هایش، او ممکنت است از تخت بلند شود و اطراف اتاق راه برود . ممکن است گیج بنظر برسدو رفتار و گفتارش ناشیانه بنظر رسد. معمولاَ هنگامی که با فرزندتان صحبت می کنید، به شما پاسخ می دهد.
2-10- چنانچه فرزندم در خواب راه می رود چه کنم ؟
مهم ترین کاری که می توانید انجام دهید، این است که با خارج کردن اشیاء خطرناک از مکانهایی که ممکن است فرزندتان به آنها دسترسی پیدا کند، از صدمات جلوگیری نماببد . درها و پنجره ها را باید بسته و قفل نگه دارید . چنانچه در آپارتمان زندگی می کنید این امر بسیار مهم است . چنانچه لازم است ، فرزندتان ممکن است مجبور شود که کف زمین منزلتان بخوابد.
هنگامی که متوجه شدید فرزندتان خواب گردی می کند . بایستی به آرامی او را به تخت برگردانید. نمی باید فریاد بزنید یا بلند صدا کنید تا فرزندتان را از خواب بیدار نمائید. نباید او را تکان دهید . در نهایت ، نباید هرگز او را در مورد این خواب گردی شرمنده سازید.
3-10- چنانکه فرزندم خواب گرداست ،باید نگران باشم؟
نه، بسیاری از بچه ها کم در خواب راه می روند، مشکلات عاطفی ندارند.
4-10- خواب گردی چگونه درمان می شود؟
معمولاَ، درمان برای خواب گردی لازم نیست . اغلب بچه ها خواب گردی را با گذشت زمان کنار می گذارند. چنانچه فرزندتان مدت زیادی است که در خواب راه می رود، با پزشک تان صحبت کنید . پزشک شما ممکن است بخواهد که به مشکلات دقیق تر بنگرید.
برخی دارو ها برای درمان خواب گردی مورد استفاده واقع می شوند. پزشک ممکن است به شما توصیه کند که یک برنامه خواب ، برای فرزندتان تهیه کنید تا زمانهای خواب گردی فرزندتان را ثبت نمایید. راه بردن فرزند، در حدود 15 دقیقه ، قبل از اینکه او معمولاَ در خواب راه برود، گاهی اوقات این مشکل را حل می نماید. پیش از این روش درمان ، با پزشک خانوادگی تان ، مشورت نمایید.
